Alıntı: Yazan Av. Hulusi Metin Dilin içinden düşünmek = ? Mananın içinden düşünmek = ? Dil; en geniş anlamıyla, düşünce, duygu ve güdüleri, doğrudan doğruya ya da dolaylı olarak bildirmeye yarayan herhangi bir anlatım aracıdır (vücut dili, konuşma dili, yazı dili…). “Düşünmek” eyleminin dışa vurumu ancak eylemin, o dilde ortak kabul görmüş “düşünmek” sözcüğü (kavramı)(fiili) ile adlandırılmış olması halinde olasıdır. Sözcük; anlamı veya görevi bulunan ve tek başına kullanılabilen ses veya sesler topluluğudur. “Anlam, içyüz, ruh” anlamlarına gelen mana (â) sözcüğü ile, bir ses veya sesler topluluğunun kabul edilmiş ilk anlamından itibaren o sözcüğe yüklenmiş (ve yüklenebilecek) olan “manalar” anlatılmak istenir. Manası bilinmeyen bir sözcükle düşünülemeyeceği gibi, “anlam, içyüz, ruh” anlamını içeren bir sözcüğü olmayan bir dille de “mana” dile getirilemez. “Duyguların ve iç dünyanın” dışavurumunda önce ses, sonra söz..!

İlk insan kelimeleri bilerek mi ortaya çıktı? Yoksa zaman içinde mi kelimeleri icat etti?
Ne dersiniz?
Saygılarımla...