Alıntı: Yaşananlar hata bile olsa.. Çünkü hatalar insanı olgunlaştırır.

Demiş sayın Sibel,

Bir bakıma doğru söylemiş! Hatalardan ders çıkarmak gerekir. Ne yazık ki yapılan her hata, vicdan sorumluluğundan soyutlanamıyor.

Düşünelim ki, ailevi sorumluluk duyduğunuz yakınınıza zor durumunda destek oldunuz, çok şey kaybettiniz. Yakınınız sizin kaybettiklerinize üzülmediği gibi, bir de nankörlük yaptı.

Yaptığınız şey genel bakışla bir ''hata'' sayılabilir.

Bu hatadan çıkardığınız ders, vicdan süzgecinden geçmeden önce şu olabilir:

'' kendinizi, hiç kimse için riske etmeyiniz! '' desteğinize bir sınır koyup, ondan fazlasına girmyiniz...!

Bu kabul edilebilir bir sonuçtur.

Devamında aynı yakınınız bir kez daha çok zor durumda kaldı, mantığınızla uzun bir süre savaştınız, vicdanınıza yenildiniz... aynı ''hatayı'' bir kez daha tekrarladınız.. Sonuç: Yine aynı oldu..

1- Yapılan her iki insani davranış '' HATA'' mıdır?
2- Hata ise, bu hata yeterli olgunluğu vermemiş midir?
3- Vicdan, hataya mı sebep olur?
4- Olgun insan, vicdanın neresindedir, vicdanla ilişkisi ne düzeydedir?


Her hata, salt ifade ile olgunlaştırmıyor..
Olgun insan, vicdanının sesine kulak tıkayamıyor,
Olgun insan sorumsuz davranamıyor,
Olgun insan bu ülkede ne yazık ki yaşayamıyor....