yalnızlığın koynunda,
kış uykusuna yattım,
uyanmıyorum diye,
istenilen her renge
boyanmıyorum diye,
her yüreğe dayattım...
soğukmuş yatak yorgan,
yakmış kurutmuş sırgan,
yastığımda göz yaşım,
geceymiş arkadaşım,
perdelerim çekili,
bir saksının içinde
hayallerim ekili...
devamlı suluyorum,
şarzda bir pili düşün,
devamlı doluyorum...
uyandığım bir anda,
derler akdevrim sonda...
gelmiş kocaman tabut,
almanca denmiş kaput!...
uyanmışım rüyadan,
gideceğim dünyadan....
giderken bile yalnız.
kış uykumu böldüler,
tabutu görür görmez ,
hayallerim öldüler....
bir haini bıraktım,
benden geriye kalan,
anlasın her şey yalan!...

akdevrim.istanbul.