Herkes nedense modern (!) çağın bağrından sesleniyor gibi geldi bana Zira ülkemizde sevgi evliliğinden çok saygı, güven, hatta menfaat esasıyla ayakta duran evlilikler ve kimi zaman da temelsiz, belki kısmet denip başlanan(görücü usulü gibi) ama çok da güzel devam edebilmiş evlilikler de var. Herkesi kendimiz gibi düşünmeyelim bence..Sonradan oluşsa da, başlangıcında aşksız olan o kadar evlilik var ki...Sevgi bitince herşey biter dersek; inanın o kadar az evli insan kalırdı bence..Sabır, fedakarlık; zaten çok sevdiğinize, deli gibi aşık olduğunuza karşı gösterildiğinde çok da anlam taşımıyor bence. Sevginiz azalsa dahi; CİDDEN ÇEKİLEMEYECEK HALE GELENE KADAR sabretmek, yıpranmadan/yıpratmadan olabilecekse; asıl fedakarlık budur özellikle çocuklar için. Sevginin yerini nefret almadığı sürece; tekrar oluşana kadar yerini haniş vekaleten de olsa alabilecek duygular var bence; güven,arkadaşlık, destek olma/verme, saygı gibi.. saygıRomantik bir film senaryosu yazmıyoruz; gerçek hayat bunlardan ibaret bence.Bir bakın istatistiklere; aşk evlilikleri diğer evliliklere oranla daha çok hüsranla sonuçlanıyor.Neden acaba? ....Saygılarımla...