Ya olmaz ya! Bu Of'lular Japonya'da da buldu beni!
Nereye kaçsam ki?

Şaka bir yana, Hemşeri görmek ne güzel şey...
Her espriyi anlıyor, ne tuhaf değil mi?

Ama ilk tanıştığımızda Azerbaycanlıyım diye yutturdum.
-Selam Türk müsün?
-Evet.
-Nerden?
-Azerbaycan
-Hadi ya! Ne güzel Türkçe konuşuyorsun!
-Epey kaldım Türkiye'de.
-Nerelerde.
-Rize, Trabzon, İstanbul, Ankara...
-Oooo! Bizum oralara da citmişsun.
-

Diğer arkadaşları geliyor 1-2 dk sonra...
-Selam!
-Buyrun oturun!
-Arkadaş nereli (Yeni oturan, Of'luya soruyor)
-Azerbaycan'dan ya sevindim varya! Türkçe konuşacak birini bulduk sonunda. Biliyi misun, Tokyo'ya cetudiler bizi(götürdüler). Çostebek cibi yerun altindan çikamaduk.
- (Gülüyoruz)
-Azerbaycan'un neresindensun?

Artık dayanamıyorum; biraz da üzüldüm hemşerimin haline. Daha uzatmayayım dedim...

-Ula hala anlamadun ha! Bağa Azeri tipi mi var? Adam hemşerisini tanir da!
-Yapma yaa!

Neyse yaptım bile...
Hayat, Of'luya takla attırmaktı ya, acıdım yine...
Hayat, hayata geri dönmeye başlamaktır.

Not:Japonlarla Karadeniz ağzı ile konuşulmuyordu.