değer veririz herşeye. kediye,köpeğe, elb,seye, arabaya ve dostlarımıza, hayatımızdakı insanlara. ama bunu nasıl gösteriririz acaba? her an bilmeli ki bana ulaşabilir. gecenin bir yarısı aradığında neden aradın değil yapabileceğim birşey varmı diyeceğimi, yanında olacağımı bilmeli. yoksa canım sıkıldığında ona ulaşamayacaksam, ihtiyacım olduğunda yanımda olmayacaksa ne anlamı var ki? arkadaş, dost, sırdaş budur işte. insanların neden biri birini değilde kediyi, köpeği yada oyuncağı daha çok sevdiğini anlamaya başladım. zira onları hep yanlarında taşıyabilirler. ama ihtiyac duyduklarında arkadaşlarına ulaşamıyorlar. zira hepimiz çevermizdekileri nasıl mutlu edebilirz değilde çevermizdekilerden nasıl mutlu olabiliriz diye düşünüyoruz....