her gecen gün eriyen,
sanki bir derviş gibi...
mezarına yürüyen,
sanılmış ermiş gibi...
aslında yalnız adam...
akıp giden sulardan,
yüreğimi tutmayan,
aradığım yulardan,
sorumlu değilim ben...

bahcemde ki ağac mı?
yaprağını dökmüştür...
gelmiş geçmiş zamanın,
karşısında çökmüştür...

elleri balta tutan
bir haini görmesin,
.Allahım korkusunu
bir başkaya vermesin...

inçir ağacım benim,
sanki baş tacım benim...
uyurken bile yalnız,
bir sana muhtacım ben..
yaprakların el gibi,
öpsem başıma koysam,
ölmeden sana doysam...

akdevrim.istanbul.