itiraf.coma anlatmam gerekir ama neyse:
1991-1992 senesindeyiz.
ortaokul birinci sınıfa geçtik. Öğretmenleri ve okul müdürünü yeni yeni tanıyoruz. Ağabeyimin bir çocuğu olacak... sanki ben doğum yapacakmışım gibi merakla bekliyorum. Ama ailenin ilk torunu olacak. Merakımdan dersleri bile dinlemez oldum.
Birgün doğum haberini aldım okuldayken. Ne yapıp edip eve gitmeliydim. Tenefüste sert görünümlü, sert tavırlı,herkesin korktuğu okul müdürünün odasında karşısına geçtim. O zamanlar daha küçücüğüm bir görseniz. müdür beye; "benim başım ağrıyor" dedim. Müdür "neresi" diye tekrar sordu. Bende elimle alnımı göstererek "burası" diye yalan söyledim. Elini alnıma koydu. "Ooo ateşin yükselmiş senin, gidebilirsin" dedi. Aslında benim ateşim tenefüste çok koşturduğum ve terlediğim için vardı.
Sınıf arkadaşları arasında bir kahraman oldum kısacası. Müdürün karşısına raporuyla gidip rededilen çok öğrenci olmuştu. Ama hayatımda kaçtığım ilkders oydu ve son oldu. Bahanesi güzel ama...Sonra yeğenimin henüz gözleri açılmamış yüzünü görmek dünyalara bedeldi.