Karışmayın bana!
Akşamları tavuk gibi erken yatıyorum. Uyanıkken kaybettiklerimi uyurken buluyorum.
Karışmayın bana! Sabahları aç karnıma kahve ile sigara içiyorum. Belki ben kendimi zehirlerken temizleniyorum.
Karışmayın bana!
Bir süredir kitap okuyamıyorum. Çünkü ne zaman bir kitap bitirsem yarimden ayrılmışçasına ağlıyorum.
Karışmayın bana!
İçtiğim sigarayı genellikle yarısına gelince söndürüyorum. Her şeyin tükendiği hayatta bazı şeyleri de tüketmeden bırakmak gerek diye düşünüp kendimi avutuyorum.
Karışmayın bana!
Her dolmuştan ineceğimde, müsait bir yerde derken heyecanlanıyorum. Hayatta müsait bir zamana ve yere denk gelebilmek kaç kere mümkün oluyor ki.
Karışmayın bana!
Tüm ısrarlara rağmen hala laptop alamıyorum. Bilgisayarı beyaz eşya cinsinden saymaktan bir türlü vazgeçemiyorum. Ve çamaşır makinesinin kucakta çalışabileni bünyeme ne kadar garip geliyorsa, bilgisayar içinde aynı duyguları hissediyorum. Komik ve aptalca biliyorum. Ama bilinçli olarak aptallık yapmak istiyorum.
Karışmayın bana!
Çayı, kahveyi şekerle değil lokumla içmeyi seviyorum. Zira dedemin geleneğini yürüten aile bireyi olmaktan haz duyuyorum.
Karışın bana!
Çünkü ben sizin ısrarlı karışmalarınızdan besleniyorum. Ve bildiğimi okumak için gereken gücü bu inattan alıyorum.