Merhabalar;

Ben bunun bir tür otokontrol veya empati mekanizması ile mümkün olacağını düşünüyorum. Sizin de belirttiğiniz gibi, yüz yüze olmayan konuşma ve yazışmalarda eksik kalan şey bakış, eda, tavır, jest, mimik vesairedir. Yani şöyle bir diyalog düşünelim (ki yaşadım ben bunu):

"- Özgürcüğüm bahsettiğin dosyaya bakamadım.
- Ayıp ettin...
- Kusura bakma ama işim vardı işte!!!
- Yok, yani ben mühim değil anlamında şey ettiydim..."

(Ki biliyorsunuz bu çok küçük bir örnek, iletişimsizlik bir sanattır. Mizah bu sanatın içerisindeki en geniş alanı kaplar)

Arkadaşımdan ilk mesajı aldığımda dilekçe yazıyrdum ve kaptırmış gidiyordum, cevap vermemezlik de etmeyeyim dedim, ayıp olur. Cevabımın sonuna bir ( ) eklesem ondan o cevabı almayacaktım.

Yani, "iletişim" karşılıklıdır ve sanal ortamda da hangi ruh haliyle ve hangi yüz ifadesiyle yazdığımızı bilmeyen bir karşı taraf var. Bu yüzden olabildiğince açık, anlamlı cümleler kurmaya; konuşmanın gidişatına göre farklı anlamlara bürünebilecek cümle ve kelimelerden kaçınmaya, yazdığımızı göndermeden önce bir de okuyucunun gözünden okumaya dikkat edersek sorunları asgariye indirebiliriz, diye düşünüyorum...

Bu arada, konuyu açtığınız için teşekkürler Nur Deniz