Bence olgunlaşmak her zaman sayın meslekdaşlarımın dediği kadar iyi bir şey olmayabilir.Bazen "hayattan hiç birşey beklememek,umut etmemek", "geleceğe dair hayallerini kaybetmek" ,"hayatın önüne getirdikleriyle yetinmek" le özdeş olur olgunlaşmak.Belki de bizim toplumumuzun dayattığı olgun insan modelidir bu.İşte o zaman kendine yabancı,uzak gelebilirsin.Bir gence bakar onun o hayat dolu halini hafif dalgacı bir tavırla süzer; "bir zamanlar ben de böyle düşünüyordum, ama hayat olgunlaştırıyor insanı" deyiverirsin.Olgunlaşmak tasavvuftaki gibi "yaşanmışlıklarla daha çok büyümeyi, insana ve doğaya yaklaşmayı" ifade etmiyor bu toplumda.Sanki istem dışı bir tezgahtan geçirilip istenilen statükocu duruma getirilen insan tipine deniyor maalesef.