gider avansı ile ilgili düzenleme karşımıza hmk'nın 114/1-g ve 120. maddeleri ile çıkmaktadır. önce gider avansının zorunlu olduğu belirlenmiş ardından gider avansının neleri içereceği yönetmelikle belirlenir diyerek düzenlemeyi yönetmeliğe bırakmıştır. orada da avukatlık ücreti buraya dahil edilmemiştir.

tartışmamız yasama organının ve yürütmenin gider avansı ile ilgili düzenleme yaparken avukatlık ücretinin neden bu kapsamda değerlendirmediğinin ve değerlendirmesinin gerekip gerekmediği noktasındadır.

bu konuda yukarıda da açıkladığım üzere avukatlık ücreti yargılama giderlerinden olsa da gider avansı olarak baştan yatırılmasının zorunlu tutulmasına karşıyım. zaten bakanlık da avukatlık ücretini zorunlu giderler kapsamında değerlendirmediği için yönetmeliğe dahil etmemiştir.

bence bakanlığın değerlendirmesi isabetlidir. avukatlık kanununun ruhuna da uygundur. bir an için böyle bir düzenleme yapıldığını varsaysak bile avukat ile takip edilmeyen işlerde kişilere böyle bir zorunluluk getirilemez. kaldı ki gider avansı yatırılmadan müteakip işlemler yapılamamasına rağmen vekil olmadan her türlü iş yapılabilir. avukat yargılamanın ilerlemesi için asli bir unsur değildir.

ikinci cümlemde bunun avukatlık kanununun ruhuna uygun olduğunu söylemiştim. avukatlık serbest meslek sayıldığı için ücretinizin tahsili için araya devlet gibi birtakım güçler koymak yanlıştır. avukat ücretini almadığı işe başlamak zorunda değildir. ücretini kendisi belirler. ödeme şeklini, zamanını da kendisi belirler. eğer ödeme almıyorsa işi almaz olur biter. bu bağımsızlığımızın gereğidir.

sınav diyince akla kpss'nin gelmesi ilginçtir. burada mesele avukatlığın bir meslek olduğunun kavramasıdır. hukuk fakültesi mesleki eğitim veren bir fakülte değildir. hukukçu diye bir meslek grubu yoktur. avukatlık mesleğine başlamak için staj haricinde sınav şarttır.

bu birine köle olmak anlamına gelmez. bilakis herkesin avukat olabildiği bir ortamda avukatın köle haline gelmesi kaçınılmazdır. ücretlerin düşmesinden payını alan avukatlar daha düşük ücretlerle daha uzun çalışma saatlerinde çalışmak zorundadır. esas kölelik budur.

avukat olabilmenin zorlaştırılması hem ülkedeki hukukun gelişimi hem de avukatların maddi refahları için şarttır. bütün zorlu aşamalardan sonra avukat olabilen şanslı azınlığın maddi refah içinde olmasından doğal bir şey olamaz. çünkü sistemin doğası budur. ama kaloriferci veya apron memuru olmak için dahi sınav yapan sistemin avukat olmak için herhangi bir sınav yapmaması saçmadır.

kapitalizm arz-talep üzerine yürüyen bir sistemdir. bu sistemde avukatlar refaha erişmek istiyorlarsa arzın düşmesi için gerekli önlemleri almak için çırpınmalılar. yoksa yapılan işin ve tabi devletin yapmak istediği şeyin emek piyasasına ucuz işgücü arzı yaratmak olduğunu görüyoruz.

sizce her hastanın özel veya devlet hastanesine gidebilmesini sağlamak üzere ücretleri düşüren devlet her vatandaşın avukata ulaşabilmesi için ücretleri neden düşürmesin?

biraz düşünelim. ve bir sınavda %20'nin içinde olan kişinin %1'in gelir seviyesinde yaşamasını istemesinin ne kadar makul olduğunu düşünelim.