Sayın Av. Mehmet Bey,


Yazımı okumanızı ve bu konudaki görüşlerinizi bana aktarmanıza çok teşekkür ederim.
Keşke benim davama bakan hakim siz olsaydınızda, kafanızda beliren bu soruları bana yöneltseydiniz.
Ne yazıkki yapılan dört celse sonucunda hakim bu soruları bana yöneltmedi, sadece dava dilekçelerinde sorunumu ve olayları yazdım. Nedense bana beyefendi sen bu suçlamaları nasıl yapıyorsun ? yada eşime hanımefendi eşiniz size bu suçlamaları getiriyor ne diyorsun diye hiç sorulmamıştır.
Benim davamda bana tanıklık eden bayan arkadaş benden mevki ve yaş olarak çok yüksek olan ve benim çalıştığım şirket sahiplerinden olup benim patronum konumunda birisidir. Ben evimden ayrıldıkdan sonra neden olduğunu sordular ve konunun ne olduğunu kendisine anlatmak zorunda kaldım, yoksa bu konular aleni herkesle konuştuğum bir konu değildir. Zira bu bayan arkadaş kendisi isteyerek bana tanıklık etmeye gelmiştir.
Mahkemede benim son senelerde kendimi iyice bıraktığımı ve bunalımda olduğumu ve beni işten dahi çıkartmayı düşündüklerini söylemiştir, eşimin ne tesadüfdür ki ben evi terkettim diye şirketi arayarak bu bayanı istemesi, beni şikayet etmesi, bu bayan arkadaşında konuyu kensisine sorduğunda verdiği cevap benim ne kadar haklı olduğumu ve benim neden bunalımda olduğumu kendisine anlatmıştır ve kendisi bana isteyerek tanıklık yapmıştır. Duruşmada eşim ve onu temsil eden avukatı bu konuşmayı yalanlayamamış ve bir itirazda bulunmamışlardır.
Sn. Mehmet bey, ben eşimin bu sorunuyla ilgili olarak bir çok kitap ve tıp dergisi okudum, sorunu tıp dilinde '' Vaginusmus'' sizin de araştırmacı, meraklı bir kişi olduğunuzu gözlemledim, bunu biraz incelerseniz ne demek istediğimi çok daha iyi anlarsınız. Eşim bu sorununu hiç bir zaman beyninde kabul etmeyerek, tıbbi yardım ve terapi kabul etmedi, herzaman bana zaman ver düzelir, sadece biz böyle değiliz bir çok çift var diye söyleyerek çözüm yoluna gitmeden beni oyaladı.benim tek taraflı sabır ve çabalarım sonucunda daha önceki yazımdada belirttiğim gibi bir hamilelik meydana geldi. Bunu bir uzman jinekoloğa sorduğunuzda, mümkün olduğunu ve böyle bir çok hamilelikler meydana geldiğini söyleyecetir. Ben neden bu kadar yıl bekledim sorunuzun cevabına gelince, evliliğin ilk aylarında belki düzelir diye sabır ve çaba göstermem ve bunu sürdürmem bir suç ise ben bunu altı sene boyunca zaten çektim. Ben şerefli bir erkek olarak hamile bir kadını bırakamazdım, çocuk doğduktan sonra ise minicik bir bebekle bir kadını bırakamazdım. Çocuğumun bebeklikten çıkıp büyümesini bekledim. Halbuki ben daha evliliğimizin ilk aylarında bu sorunla bir mahkemeye başvursaydım şimdi çoktan boşanmış hayatıma bir yön vermiş olurdum. Ama ben düzelir diye sabır ve çaba gösterdim sizce suçum buysa bunu yeterince çektim.
Eşim bilerek ve isteyerek cinsel birleşmeden kaçmıştır ve çözüm yoluna gitmemiştir.Kendisi cahil biri değildir, yüksek okul mezunu bir bayandır. Evliliği ve nikahı kendisine bu sorununu kapatmak için kullanmıştır, helede kazara dünyaya gelen bir çocuk ise onun için kadınlığını kendince kanıtladığı bir sigorta olmuştur. Çünki bu konuda uzman bir psikologdan yardım ve terapi almadan hiç bir erkekle olamaz. Sorununu önce kendisi kabul etmesi gerekirki yardım alabilsin.
Sn. Mehmet bey, size benim evi terkettiğim gün ve daha sonraki günlerde eşimin ailesi tarafından barışmamız için çağrıldığımız aile büyükleri yanında söylediği bir cümleyi yazacağım...
Yorumunu size bırakıyorum,

'' Keşke dışarda birileriyle yaşasaysında evi bırakıp gitmeseydin ''
Hangi kadın bu davranışı kendisi reva görebilir ???

Yeniden bu sorunuma zaman ayırdığınız ve görüşlerinizi belirtiğiniz için teşekkkür ederim...
Sağlıklı ve mutlu yarınlar dileğiyle..
Balcan