Kelimeler, bir yazarın tabiriyle adeta düşüncenin giysi giydirilmiş halidir. İnsan kelimelerle düşünür, düşünce hayatına da dolayısıyla kelimeler yön verirmiş. Toplum yaşantısında ise; düşüncenin yönlendirilebilmesinin, orta büyüklükteki oluşumların kanalize edilebilmesinin en güzel aracı sloganlardır, denilir. Daha sistematik olarak ise bunu izmler takip eder. Cemil Meriç'in ifadesiyle slogan ilkelin ideolojisi; izmler ise, idraklere giydirilmiş deli gömlekleridir. Sloganlarla yönetilip, izmler uğruna hayatını bile vermekten çekinmemiş insanlarla doludur tarih sahnesi. Halbuki ölenler çoğu kez ardından gittikleri oluşumun ne olduğunu anlayamamışlardı bile...


O kelime artık sadece bir sözcükten ibaret değildi. Anlaşılmasa da o artık onbinlerin duygularına tercüman oluyordu. Gerekirse kanları dökecek ve artık uğrunda seve seve canlarını feda edecek müritleri vardı o efendinin.O efendiye birde düşman lazımdı. Çünkü müntesiplerini bir arada başka türlü tutamazdı. Karşısına o efendiyi oluşturanlar tarafından oluşturulmuş bir efendi daha çıkartıldı ve aynı oluşum safhasından sonra öbürünün de onbinlerce müridi oldu. Hiçbirşey ifade etmezken o iki kelime artık birbirlerine düşman onbinleri ifade ediyordu.


Bir toplum ki, anlamını bilemediği mefhumlar tarafından tefrik edilmiş ve düşman kılınmış. Aslında tek olan bu taraflar gözyaşı dökmüş, bedel ödemiştir. O düşman bellidir; bu ülkeye savaş acmış, kan dökmüş bütün mefhumlardır. Kaynak tek, araçlar farklı amaç aynıdır.