bir kadınındı alnının,
ortasından öptüğüm...
bir kadındı uğruna,
dünyalardan koptuğum..
bir kadındı ağlayıp,
göz yaşını döktüğüm,
sanki bir virgül gibi,
karşısında çöktüğüm...

kalem tutan elimden,
kırmızı gülü aldı.
inçirimin dalından,
öten bülbülü aldı...

şiirin hasıdır o,
kulağımı tırmalar,
şimdi bülbülün sesi
nefesime karışır,
çiğerinde nefesi...
yıldızlarla yarışır..

yaşarken onuruyla,
yüzündeki nuruyla,
ileri doğru yürür.,
ötelerden öteyi,
herkesden önce görür....

gönlümün dünyasını,
uçtan uca kuşatan,
bu dünyada cenneti,
sanki bana yaşatan...
bir cennet hurisiydi,
bir kırmızı elmamın,
sanki bir yarısıydı..

bir kadındı yıldızı,
saçlarına taktığım...
bir kadındı gözününün,
derinine baktığım...
firar edip dünyadan,
köprüleri yaktığım....
yazdığım ve çizdiğim,
masal cenetlerinin,
ülkesinde gezdiğim,
şiirin çok sevdiği,
şairin özlediği,
gönlünün dehlizinde,
herkesden gizlediği...
bir insan suretine
girmiş bu melek kadın,
göz bebeğime umut,
vermiş bu melek kadın!..

gökteki bulutlara,
yeşeren umutlara,
sevgi fidesi ektim...
yere düşen yağmurdan,
anla dedi akdevrim,
içimdeki hasreti,
sonla dedi akdevrim,
şiir güneşi kadın,
güneşin eşi kadın...


akdevrim.15.02.2015.İstanbul,zeytinburnu,firarista n..