Böyle köy yok demiştim..

Kartal edası ile süzüldüğüm köy girişinden aynı kartal edası ile yukarı doğru salvo yapmam ve köyün nefis meyadanına çıkmam gerekiyordu, o sırada yola doğru sol tarafımda bir piknik alanı gördüm, 4 yada 5 arabalı piknik sakinleri, huşu içinde piknik yapıyorlardı... Güzel demek ki yasal Piknik alanı da var köyümüzün... Farklı köyümüzün piknik alanı da farklı idi, temiz ve sessiz...

Neyse, köye çıktım aman allahım ne şirin yer burası.. Köyün tam ortasında Üç yol ayrılmakta, onun da tam ortasında küçük bir kır kahvesi hatta kahve değil Köy kıraathanesi, üç yada dört masalı bir yer.. orada oturup, kahve, çay yada sonradan öğreniyorum kakao içen köy ahalisi.. hepsi huzurlu, yüzler güleç...

Kıraathanemizin tam önünde heybetli bir Atatürk heykeli, pırıl pırıl, etrafı zincirlerle çevrilmiş...

Süzülerek önünden geçiyorum, yolu takip edip aşağıya doğru, yani göle doğru yol alıyorum.. evler sıra sıra, bahçeli, çiçekli yemyeşil... ohh be miss gibi çiçek kokusu..

Göl manzarası muhteşem.. çok mavi bir göl.. yahu diyorum yeşiller normalde gölü de yeşile boyar ama, bu göl çok mavii...

Nihayet göldeyiz.. kıyıda üç beş motorlu küçük tekne, bir kaç motorsuz kayık.. kürekli müreklii...

Yaşlı amca oturmuş şöyle uzun uzun... lüküsss hayatttt !..

- Amca merhaba, kolay gelsin..

- merabayın olum diyor amca.. gel otur, çay içelim.. balık yok Hazirandan sonra inşallah bol olur... sizi gezdireyim mi diye hemen soruyor.. (Ben balık sormamıştım ama, balıksever olduğumu anladı zahir..)

- Yok amca şimdi değil, daha çok geleceğim buraya, inşallah sonra... diyorum ve öğreniyorum ismi de Recep' miş amcamın... bir çok şey sorup, cevabını hatta püf noktalarını alıyorum Recep amca' dan... hafta içi geleceğim deyip, ayrılıyorum..

Neyse biraz kıyıda dolaşıp, temiz hava aldıktan sonra... doğru piknik alanına..

Burası daha da ilginç; Hayatı maksimum yaşamak için para, şan şöhret vs.. gerekmediğine en önemli bir örnek,..
Devam ederiz..