Nefis Terbiyesi dedikleri şeyi bilmeyenimiz yoktur. İnsanlar düşkün oldukları şeylerden uzaklaşmayı öğrenirler. Akla getirmeyecek , davranışlarını bundan uzaklaştıracak, bir şekilde ruhlarını kendilerine hoş gelen şeylerden uzaklaştıracaklar.

Zor iştir.

Bir düşünelim, neyi yapmaktan hoşlanıyoruz?

Bir sınır çizerek geçmişe, bundan sonra hayatımızdan çıkmasını istediğimiz şey ne? (kitaplardan, müzikten bahsetmediğimi anlatabilmiş olmam lazım)

Hayata daha az bağımlı olmanın yolu ne? Bir bulabilsek, ne uçurum olarak görürüz, ne de acısından, çekilmezliğinden de etkileniriz.

''Hiçlik'' güzel bir şey olmalı.

Bir süre denedim. Kişileri seçtim ve duyarsız olmaya çalıştım. Başardım. Sizi hiç bir şekilde ilgilendirmeyecek duruma sokmak gerekli. Ne iyiliği ne kötülüğü, ne sözleri ne uzak durması hepsine duyarsız olmak.

Hem rahatlatıyor insanı hem de eğlendiriyor.

Sonra başka bir şeyi deniyorsunuz. Bunu yaptım, şunu da yapabilir miyim? İstediğiniz ruh haline gelene kadar devam etmek gerekli aslında. Şimdilerde bunun çabası içerisindeyim.

İlgisiz, duyarsız, hiç ve yok olmak. Belki de yapamadığımız şey bu:Hayatı hafife almak.