Sayın suskun_juliette;

Bence de bırakın mesleği. Gerçekten. Zira ''çalıştığım işyerinden paramı alamadım'', ''memur bana başlarım avukatlığına'' dedi, ''bana getir-götür işi yaptırdılar'' gibi sebeplerle hem de şiddet gören bir annenin şiddete karşı koyma amacıyla okuttuğu bir kız olarak bu noktaya gelmişseniz bırakın.

Zira saçma sapan bir sebeple baroya şikayet edilmediniz, savunduğunuz müvekkilinizin azmettireni olarak savcılığa şikayet edilmediniz, Adalet Bakanlığı hakkınızdaki abuk sabuk şikayetlere soruşturma izni vermedi, alacağını tahsil ettiğiniz müvekkil dosyaya para yatınca sizi azledip tüm parayı kendi çekmedi, yıllarca takip ettiğiniz davalar yasa değişikliği nedeniyle patır patır dökülmedi...(Daha yüzlerce sayabilirim ama şimdi gidip ücretimi ödemeyen bi müvekkile haddini bildirmem gerek)

Kısa keserek bağlıyorum;

Sayın meslektaşım, avukat olmak demek dik durmak demek, (olması gereken ama bir türlü olmayan) olmazları oldurmak demek, minicik bir ihtimalin bile yıllarca peşinden koşmak demek. En küçük zorlukta pes edip geri çekilmek ''ben oynamıyorum'' demek değil. Zira siz avukatlığı bıraktığınızda küstüğünüz dağların hiç haberi olmayacak. Ama siz hep o küstüğünüz dağların altında ezileceksiniz.

Dertsiz tasasız bir mesleğin olmadığı avukatlığın ise dert ve tasa satın almak olduğu düşünüldüğünde bu pes edişinizi maalesef gerekçesiz buluyorum ve (haddim olmayarak) reddediyorum. Lütfen görevinize devam ediniz.