SERZENİŞ

Siyahtı gecenin rengi
Ve uykudaydı şehir
Ve uykudaydı hayaller
Saklambaç
Elim sende
İçinden uzun trenlerin geçtiği
Tüneller…

Tam da
Büyümek zormuş dediğimiz
İlk virajda,
Hani o ilk gönülsüz vedada
Çocukluğumuza,
Selamı sabahı kestiğimiz
Oyun parkında kaldı ihtimal
Ellerimizin izi.
Aynı olmadı bir daha tadı
O sıcaklığın.
Biliyoruz artık
En başından beri
Bu terk edilişte
Suçu yoktu
Tahta oturaklı salıncağın…

Büyüdükçe kolay olacaktı hani?
Bu yüzden istemedik mi
Onsekizi,
Otuzu,
Kırkbeşi…
Her şeyi yaparız
Ve hallederiz
Ve yıkarız diye önümüze çıkan
Bütün engelleri.
Eyvah!
Boşuna mı veda ettik
Çocukluğumuza şimdi?

Arasak bulur muyuz bir daha?
Elim sende desek mesela
Çıkar mı saklandığı yerden
Böler mi karanlığını gecenin?
Okşar mı yanağımı
O saf haliyle
Yaslar mı omzuna başımı
Rahatça ağlayabilmem için?

Ben çocuktum
Hayat kocaman bir düştü
Karanlığın
Gözlerime geçmedi hükmü
Ve pencereme ay düştü…

20.10.2008/ümranugan