''Yazdıklarımı okuduğunda ne olacak?'' sorusunu aynaya sorsak?
Yazmasak ne olacak? Yazdık da ne oldu?

Eğer amaç sadece güzellikse Dünya'da pek çok güzellik varken yeni güzellik ihtiyacı neden duyuluyor?

Her günbatımı güzel, her çiçek güzel. Daha önce yazılmış, çizilmiş, yontulmuş, imar edilmiş güzelliklerin pek çoğunu okumaya, görmeye fırsat bulamamışken yeni güzellikler için bin bir sancıyla çalışmaya neden ihtiyaç duyuluyor? Bu saydığım güzelliklere ömrünce baksa doyamayacak biri neden yeni güzellikler için gözlerini feda ediyor?

''Bu güzelliği ben yaptım. Bu benim'' diyebilmek için mi? Yoksa sanatın temelinde mülkiyet duygusu mu yatıyor?

İnsan garip. İnsan henüz ilkel. Ne yapacağı belli olmaz.

''Yazdıklarımı okuduğunda ne olacak?'' dememek lazım. Ne yapacağı belli olmaz.

Saygılarımla