Genel olarak yaşamımda dinleyici konumundayım diyebilirim. Zaten yaratılış itibarıyla konuşmayı seven biri değilim. Özellikle kadınların sorunlarını hem isteyerek, hem sabırla dinler, karşımdaki insanla karşılıklı bir güven duygumuz varsa, görüşlerimi, kendi açımdan çözüm yollarını söylerim.

Kendi sorunlarımı açabileceğim kişi neredeyse yok diyebilirim. Çünkü ailevi ve özel sorunlarınızı anlattığınız insanların, sonradan bunu aleyhinize kullanabileceklerini, en hafif tabiri ile dedikodu malzemesi yapılabileceğinizi düşünürüm. Özellikle insanımızın dedikodoyu çok sevdiğini de biliyorum. Başa çıkamadığım sorunlarımı objektif bir uzmana ( psikolog )anlatmayı daha bilimsel ve doğru bulurum. Çok fazla konuşan, geveze insanlardan da hazetmem. Kısacası dinlerim, anlatmam.