Birkaç gündür öyle üzgün ve dalgınım ki. Bir arkadaşımın oğlunu cuma sabahı kaybettik. Nereye dönsem ışıl ışıl gözleri, sıcak sevecen bakışları, hayattan zevk alan yaşam dolu gülümsemesi geliyor aklıma.

Ne çok umut bağlamışım iyileşeceği yönünde. Yerlebir oldum. Ben bu kadar üzüldüysem, anne ve babası neler yaşıyor bilmiyorum. Ölüm yaşamın en saf gerçeği, tamam, yine de keşkeler dolu hayatımızda.

Hoşçakal Berkay ım...