Dün, sarı Ankara Çiğdeminin fotoğrafından, bir yeniyıl kartı buldum, en sevdiğim kitabımın arasında.

''Kızım, 1996 yılın sana, arkadaşlarına, öğretmenlerine tüm sevdiklerine mutlulukla dolu geçsin. Bütün dileğim yüzünün gülmesi. Kendine dikkat et.

Seni seviyorum.
Baban.''

Zarfsız, kırmızı tükenmez kalemle yazılmış.

Bütün arkadaşlarıma, arkadaşlarından, sevgililerinden geliyordu kartlar. Bana da sevgili babamdan gelmişti.

Ama en çok benim kartım ilgi görmüştü. Yatılı okuldaki dolabımda yıllarca asılı kaldı. En sevdiğim kitabımın arasına, en çok sevdiğim sayfaya, özenle koyup, saklamıştım.

15 yıl sonra, ellerinin dokunduğu karta dokunmak, bana çok dokundu. Bin kez daha özledim seni.

''İyiyim babacığım, kendime dikkat ediyorum.'' demek istedim, ama duyamaz ki.