selçuk piasını buldumu bilmiyorum.aama şundan eminim yaşam çok fazla hediye vermez insana yada verdiğini farkettirmez.onun için sahi,p iken göremediğimizi kaybedince anlarız,aslında o bizim hediyemizdi...bende inanıyorum herkesin bi gün bulacağı insanla doğduğuna .şanslı olanlarımız sahip o eşsiz mutluluğa.ama renkler yanılsamadan ibarettir aslında.çoğu zaman ellrinde sandığın da yok olur,kim değer bilinmezşimdi
yanlızlığına,gözlerindeki aşka.birine ait olur insan yalnızca.sonrası yok,vebiz seçemeyiz aidiyetimizin sahibini,zamanı gelince gökten inen bi mucize gibi gelir..sarar..dolar içine .her hücrene ,atlamadan tek bir damlanı bile.sonra sabah olur düş rüya olur,rüya gerçek,gerçek acıtır,düş uçurur,rüya kendini verir sana,ruhunu verir.bırakırsın sonra ne o gizemi,ne o tatlı ekşi gözyaşını tatmak.sediğinin göz yaşını tadarsan içindekinin o olduğunu anlarsın.ama bıraktı artık,aramaktan yorgun ,ama inadına umut ederek yürüyorsun,nereye çıktığını bilmediğin yollarda;kim bilir belki yine bi ara sokak lambası derman olur yarana,belkide yine bir çıkmaz sokak daha..