Mesajı Okuyun
Old 16-10-2007, 15:10   #5
suskun_juliette

 
Varsayılan

Alıntı:
Yazan avsevil
.Lakin cevap verirken iki defa düşünmeleri sahiden o durumda olduklarını hissetmeleri....

Ben o durumu yaşadım.O an tek başımaydım ve cidden ölümü hissettim.O öyle bir durum ki,o kısacık saniyelere her şeyi sığdırmak istiyorsunuz.O an size bin asır bile verseler çok kısa geliyor,kırdığınız kapleri iyileştirmek istemekle yetinmeyip bir de onlarla eksik yaşanmışlıklarınızı tamamlamak istiyorsunuz.Bir de düşünüyorsunuz,beyninizden binlerce görüntü geçiyor yekpare bir zamanda.Şimşek gibi çakıp duruyor,o an başım bunlardan alabildiğince dönmüştü..Hissettiğim tek şey EKSİKLİK'ti.Tek başımaydım,annemi aramak istedim,beni affetmesini,iyi bir evlat olmayı beceremediğimi söylemeyi hatta iyi bir evlat nasıl olur bilmediğimi anlatmayı istedim.Tüm ailemin son kez sesini duymak istemiştim..Ama bana bu fırsat verilmeyecekti biliyorum..Cidden,o pskilojiye kelimelere dökmek tam manasıyla mümkün olmuyor.Ama yüreğimde öylesine derin bir boşluk belirmişti ki,ben günden güne onu doldurduğumu sanıyormuşum,seviyoruz seviliyoruz bu yeterli diyordum,sevenler nazıma katlanır diyordum,bencilliğim benliğime ket vurmuştu..O boşluğun içine çekildiğimi fark ettim..'SON' olduğunu bile bile bir şey yaşamaya değmez derdim önceleri..Ama hani o gözüm açık gider dediğimiz şeyler vardır ya içimizdeki uhdeler...O an bana sil baştan bir yaşam verilmesini dilemiştim..Nitekim öyle oldu.Ama düşünüyorum da yine yarım yamalı bir hayat sürüyorum..Bazen saniyeler çok uzundur bazen de asırlar bana zerre gibi gelir..İşte zaman kavramının çürütüldüğü bir durum bu..Yardımına başvuracağın kimse yok..Elimi yüzüme son kez değdirmiştim..Solup gidecek demiştim...Ama şimdi hayattayım.Ne yaşar ne yaşamaz durumu..Boş yaşadığımın farkındayım o boşlukları doldurmaya çalışıyorum..İşte o anı hayal etmekle yetinseydim keşke,ben o durumu direkt yaşadım..Diyebileceğim tek şey,her şey geçici,hiçbir şeye sahip değiliz,sahip olduğumuzu sandığımız şeyler de yok olacak zamanın çukurunda..Bu yüzden doya doya yaşayalım..Şahsen ben artık bunu yapmaya çalışıyorum..Hiçbir şey için gereğinden fazla üzülmeye değmez,ben yeterince üzüldüm deyip kenara çekilenlerdenim..