Sayın KONYALI;

Konuya biraz da bal katalım.

Dedim ya frekans çok hoş.Hoşbulduk deme tarzımla muhacir olduğumu belli ettim herhalde. Haydi muhacirler! Ortak noktamızı bulduk! Benim atalarım Selanik'ten Edirneye kadar yalınayak yürümüşler. Memleket toprağına geldikten sonra denize ulaşmaları zor olmamış. Yaptıkları deniz yolculuğunda nice canlar kaybetmişler. İşin garip tarafı bir can gittiği zaman gemi yürümezmiş. Kaptan ölülerinden bile ayrılmak istemeyen atalarımı zorla ikna edip sakladıkları yerden çıkarttırırmış. Defin yeri deniz. Definden sonra gemi başlarmış yol almaya. Aç kalmışlar. Yataklarındaki samanı yemişler.

Yıl 1936.Geldikleri yer Adana. Yaz ayları. Rivayet o ki; ağaç dallarındaki kuşlar sıcaktan bayılıp patır patır yere düşerlermiş. Çoğu muhacir dayanamamış. Edirne, Tekirdağ, Kocaeli taraflarına göç etmişler.

Rahmetli dedem okuma yazma bilen nadir kişilerdenmiş. Adliyeye zabıt katibi olarak girmesi için davet edilmiş. Sanı Zabit Memet olarak kalmış ölene dek. Bu meslek bana dededen miras kalmadır. Toprağı nur göl olsun.

Yaaa... Sayın KONYALI. Arandıktan sonra ortak nokta çok. Siz isteyin yeter ki. Türkiyenin her yerinde bir hemşerim, bir akrabam yaşıyor.

Saygılar.