Hani beni yargılayanlar var ya, inatçı, uğraşan, boşver diyemeyen, birkaç mobilya için insanı perişan eden, insanın damarına damarına basan gibi sıfatlar kullananlar var ya?

Umrumda değilsiniz...

Bu hafta Babaların Günü, babamın günü. Ruhumun en derin yarası babam. Mezarında sesini duymadan, kucaklayamadan gününü kutlayacağım babam. Cüzdan, çakmak, gömlek mi alsam diye düşünemediğim sevgili babam. Gülleri solmasın diye bir şişe su ve gözyaşlarımı götürebileceğim değerlim.

Oğlum da gitti. Bu pazar Babalar Günü'nde babasıyla.

Beni kimseler tutamaz artık. Aşağıda yazdığım kartı 17 yıl sakladım. Köşesini bile kıvırmadan, soldurmadan, bozmadan. Her gün görebilmek için asmıştım mutfak saatinin yanındaki panoya.

Hiçbir şey değil, yalnızca bu kartı istemiştim onca eşyanın arasından. Çünkü evimiz de yandı bizim. Başka hiç ama hiçbir şey kalmadı ,elinin değdiği, bana özel yazılmış hatırası kalmadı.

Çöp konteynırının yanında paramparça edilmiş yılbaşı kartını gördüğümde, dünyanın en kıymetli hazineleri beni teselli edemezdi.

Şimdi ben Zeliha İlknur Denizer, şimdi ben Nur Deniz, bunu bana yapana dünyayı dar etmez, sürünmekten beter etmez miyim?

Babam ve Oğlum arasında geçen yıllarım. İlk gençlik yıllarımda özlemini oğluma sarılarak unutmaya çalıştım.

Şimdi bunu bana yapanın, gözlerindeki yaşı, yalvarmalarını, bin kez özrünü görmeden, duymadan elimden kimse alamaz.

Ne desem boş, anlayabiliyor musunuz?

Alıntı: Yazan Nur Deniz Dün, sarı Ankara Çiğdeminin fotoğrafından, bir yeniyıl kartı buldum, en sevdiğim kitabımın arasında. ''Kızım, 1996 yılın sana, arkadaşlarına, öğretmenlerine tüm sevdiklerine mutlulukla dolu geçsin. Bütün dileğim yüzünün gülmesi. Kendine dikkat et. Seni seviyorum. Baban.'' Zarfsız, kırmızı tükenmez kalemle yazılmış. Bütün arkadaşlarıma, arkadaşlarından, sevgililerinden geliyordu kartlar. Bana da sevgili babamdan gelmişti. Ama en çok benim kartım ilgi görmüştü. Yatılı okuldaki dolabımda yıllarca asılı kaldı. En sevdiğim kitabımın arasına, en çok sevdiğim sayfaya, özenle koyup, saklamıştım. 15 yıl sonra, ellerinin dokunduğu karta dokunmak, bana çok dokundu. Bin kez daha özledim seni. ''İyiyim babacığım, kendime dikkat ediyorum.'' demek istedim, ama duyamaz ki.