Çetelesini tutamadım hayatın


Sus; ürkütme içimdeki haylaz serçeyi
Bırak uzaklaşsın gerçeklerden, geçsin dağ bayır kırları
Uçmuşken hazır kayıp bugününden
Ne lüzumu var şimdi anmaya kaygılı yarınları

Sorma niye; vardır elbet kaybolmuşluğunun bir sebebi
Nadasa bırakmış belli ki yaşayamayacağı hayalleri
Yalvarırım yakma içimde söndüremeyeceğin ateşleri
Rahat bırak; bağrım zaten küllenmemiş bir yangın yeri

Uğraşma dolduramazsın içimdeki uçurumları
Kök salmış hüzün, çözemiyorum bendeki kargaşayı
Belki de itirazımdır bu yenilgim hayata
Uğraşma; zafere döndüremezsin içimdeki savaşı

Karanlık ormanımda tutsağım ben
Açılmaz dehlizlerim aydınlıklara
Tan yerim grilere esir
Sarılmışım siperane yanılgılara

Parçalanmışlığıma esirim ben
Bölük pörçük bir bütünüm baksana
Uğraşma, zaten sıkıntı geldi artık benden bana
Anla, yenilmiş duygularım saplantılı kuşkulara

Çetelesini tutamadım hayatın
Meğer ne uzunmuş yaşam denen bu yalan
Ben mi esirgedim ki güzellikleri kendimden
Yalvarırım;
Sorma artık kayıp baharlarımın hesabını benden