Abartma yapmıyorum, yazınızı ağlayarak okudum hala da gözlerimi siliyorum.Ben de sizin gibi mezarı başında babası ile konuşanlardanım. Babam aynı sizinki gibi harika bir insan, harika bir babaydı. Fedakarlığı had safhadaydı. Çocuklarını çok severdi. Benim evliliğimin bittiğini duymasının üzerine 2 ay yaşadı. Bu iki ay içerisinde sabahlara kadar ağlamış. Evladım bunları haketmiyor diye. İlk başlarda babamın ölümünde katkımın olup olmadığını düşündüm. Evliliğimin bittiğini ondan biraz daha saklayabilirdim.

Birgün rüyama girdi. "Kızım kendini suçlu hissetme. Ayrıca ben burada çok rahatım." dedi. Nedendir bilmem o günden bu yana biraz daha rahatım.Suçluluk duygum gün geçtikçe hafifliyor ama onu her geçen gün daha çok özlüyorum. Canım babam benim.