Çocukluğum Türkiye'nin değişik yerlerinde geçti. Adana'da doğmuşum.Konya'da büyümüşüm. Edirne'de ilkokula başladığımı ise hatırlıyorum. Televizyon ilk çıktığında komşuya merakla gitmiştik.Merak ettiğimiz tek şey ise reklamlardı. İlk seyrettiğim reklam ise "-Bisküvi deyince akla, -Tamam şimdi buldum...." şeklinde bir tekerleme eşliğinde söylenen bizküvi reklamıydı. Üstümüz başımız paralanıncaya kadar oynar, annemizin bize seslenmesi ile saatin ne kadar geç olduğunun farkına varırdık. İşin doğrusu şimdiki çocuklar gibi takım takım kıyafetlerimiz yoktu. Okul formamız, yatak kıyafetimiz, gezmeye giderken giyeceğimiz düzgün bir kıyafet, bir de günlük kıyafet o kadar. Annemim diktiği mendili kaybedince ne kadar üzüldüğümü anlatamam. Eski kahverengi bir pantolonum vardı. Günlük onu giyerdim. Yeni çok kıymetliydi o zaman. O zamanlar LCW nerdeeee... Babam birgün beni terziye götürerek bir de gri pantolon diktirdi. O kadar güzeldi ki. Duvarda asılıydı. Gözüm gibi bakıyordum ona. Annem yeni kıyafetlerimi günlük kullanmama izin vermezdi. Gri pantolonumu da günlük kullanmama izin vermedi. Gezmeye giderken giy dedi hep. O günler hiç gezmeye gitmedik. 10-12 yaş suları galiba. Pantolon kışlıktı. Yaz geldi. Yazları Adana çok sıcak olur.Pantolonu yazın giymek mümkün değil. Yani anlayacağınız provalar dışında gri pantolonumu giyemedim. Yaz geçti kış geldi. Birgün gezmeye gideceğiz. Annem "hadi gri pantolonunu giy!" deyince o kadar çok sevinmiştim ki.. Giydim ama birkaç santim uzamıştım ve oldukça da kilo almıştım Pantolon dar ve kısa geliyordu. Şimdi gardrobumdaki gri pantolon sayısını ben bile bilmiyorum.

Pantolona ne mi oldu? Kardeşim kullandı.