Sessizlik miydi düzeni bozan içten içe?
İnceden inceye bizle dalga geçen bir türlü ses veremediğimizkelimelermiydi
Kesif bir kelimesizlık, iz yoksunluğu sardı duvarları, aynaları, elleri, gözleri. En ufak bir düşüş raddede hissedilir oldu. Hava soğumadı bu kış. Ondan olsa gerek tene hala çok yakın yoksunlar şehri. Eller hala havada çeplere grmedi. Hava soğumadı ya ten hala fahişe. Ten hala sessiz duvarlara çarpıyor düzeni bozuyor sonra hiç bir şey olmamış gibi sığınıyor kana ete.
Ses yok işte. Yok yok… Sormadım nerededir nasıldır ne yapar diye. Sormamda vardır elbet bir türlü soğumayan havada ceplerine sokmadığı elleriyle duvarlara yazacağı bir çift cümlesi.
Bir sessizlikti öylesine değil, anlamını anlık hasbihaller de mayalamış, meydanlarda uluorta ayaklar altına serilmeden. Şimdi gece bilmediğim hayal bile edemediğim bir yerelerde glecek duruyor öylesine dürülü bükülü.
Benimi bekliyor zamanımı bekliyor düzenimi bilmiyorum. Daha varamadım ayrımına bunun. Bir dilemma bile değil bu. Soru tek sorunun gebe olduğu soru çok. Şık çok çözümleyecek ip ucu yok..
Çok olan şıkları azaltmak uğruna her attığım adım.
Nedeni basit ve çok yazmamın. Yazdıkça şekil almak, şekillendikçe azalmak, azatlıkça toparlanmak içimde tek olmak.
San yazmamın nedeni sen bu yazıyı sessizce okurken anlamaya çalışırken var olduğumu bilmen. Ve riskini almak hissettiğim gibi anlaşılmanın.
Nedenin, nedenim çok var olmak için. Sessizken mi sessiziz yoksa konuşurken mi ?
Görmediğim bir yüzle bunun denklemini işte bu risk
Her şey böyle başladı sana yazmak için geçince kendi karşıma, kalem elime düştüğünde geceden. Risk aldım hissettiğim gibi anlaşılacağımı iddiaederek bilmediğim bir yüzde…
17.12.06