1950’li yıllarda Uluslararası Hukuk Komisyonu’ndaki tartışmalarda, yapay adalar ve deniz feneri benzeri yapılar hariç bütün adaların karasularına sahip olduğu kabul edilmiştir. I. Deniz Hukuku Konferansı’nda yapılan tartışmalar sonucunda sadece doğal olarak oluşmuş ve yüksek dalgada su yüzeyinde kalabilen ve etrafı denizlerle çevrili oluşumların karasularına sahip olacağı kabul görmüştür. Cenevre Karasuları ve Bitişik Bölge Sözleşmesi’nin 10. maddesi karasularına sahip olma açısından bir adayı, doğal olarak oluşmuş normal şartlarda sürekli su üzerinde kalan su ile çevrili bir kara parçası olarak tanımlamıştır. Su üzerinde sürekli kalamayan oluşumlar ise kendi başlarına karasularına sahip olmayacaklar ancak düz esas çizgi oluşturulmasında esas noktalar olarak kabul edilebileceklerdir. (CKBBS, Madde 11/2)

Doğal olarak oluşmuş, normal şartlarda sürekli su üzerinde kalan su ile çevrili bir kara parçası olan adalar, bütün deniz alanlarına sahiptirler. Dolayısı ile, doğal olmayan veya sürekli su yüzeyinde kalamayan coğrafi oluşumlar ne karasularına ne de diğer deniz alanlarına sahip olabiliriler.