Şu anda behzat ç adlı diziden başka dizi aklıma gelmiyor. İzleyecek olanlar hemen birinci bölümden işe girişsin derim.Çünkü girizgahı olmadan bu diziyi izlemek, kitabın oratasından başlamaktan farksızdır ve anlık, bölümlük bir dizi değildir.
Gerçekten Türkiye adına güzel bir yapım. Diğer polisiye diziler gibi hayali değil, olanı anlatıyor. Behzat Ç'nin şiddet uygulaması bile o kadar sorgulanabilir ki, her öfkelendiğinde adeta iç ses olan kızı karşısına çıkmaktadır. Sosyolojik açıdan da bazan öfkeyle gösterdiği şiddeti alkışlayabilirken bazan yok artık denilebiliyor. Ayrıca 11. bölüm giriş kısmındaki konuşması aşağıdadır:
Babamın öldüğü gün birine aşık olmuştum.
Bazen öyle olur herşey üst üste gelir polis olmasaydım katil olurdum, çünkü sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyidir.
Binlerce ceset binlerce katil ve bir evlilik gördüm seni intihar ettiğin gün tanıdım kızım, seninle o gün barıştım şimdi sadece geceleri yapayanlız ve yalınayak anlayabildiğim şeyler var.
Şimdi benimde yalanlara inanmaya ihtiyacim var tüm çaresiz insanlar gibi, dağılan bir okul gibi.
Acılarımızda birbirine benziyor artık kızım.
birbirine benzeyen parmaklar gibi ama herbirinin eşsiz bir izi var bazen gözlerim duruyo karanlıkta ama fısır fısır konuşmaya başlıyosun yine kulağımın dibinde hiç susmuyosun ağlamama müsade etmiyorsun herşey affedildi babacık diyorsun. hiç ayrılmıycaz diyosun keşke hep yanında olsaydım diyorum böyle konuştuğunu duyunca
Bu kış çok kar yağar belki beraber kayboluruz diyosun sen bana ama kar taneleri birbirine benzemezki kızım cesetlerde benzemez ama bir cinayet başka bir cinayeti hatırlatır herzaman koşan atlar düşen atları hatırlatır yağmur yağar durur tekrar başlar yanlış yolda yürümek doğru yolda beklemekden iyidir beşikden mezara kadar karanlıkta herkesle çarpışabilir insan yalanmı söylüyorum sana affet beni kızım affet Bir sürü doğru söyledik ama hiç burnumuz kısalmadıki kızım.