Sayın Av. Mehmet Bey,


Beni gerçekten anlamanıza ve sorunlarıma zaman ayırmanıza çok teşekkür ederim.

Yazınızda çok güzel açıkladığınız gibi insanlar için evlenmek nasıl doğal bir haksa, boşanmakta doğal bir haktır.
Ama bu durum toplulumuzda ne yazıkki her zaman tersine işliyor,insanlar anlaşamıyorlarsa veya evlilik çekilmez hale geldiğinde, taraflardan birinin sırf nikahı var diye, diğerine bunu ömür boyu çektirmesi gibi bir hak kabul edilemez.

Sn. Mehmet bey, ben altı yıl evliliğim boyunca sabrettim ve şimdide boşanma aşamasındayım halen sabrediyorum.
Ben bunlara sadece kızım için katlandım, ayrılacağımız zaman bile eşime çok defa rica ettim, biz artık aynı evde yaşayan yabancı insanlar gibiyiz,anlaşmalı olarak ayrılalım, bu olayı kızımız ileride duymasın, onuda bu durum etkilemesin.

Ama ne yazıkki eşim, herzamanki yaptığı gibi bu konudaki telkinlerimi de dinlemiyerek, aramızdaki bu mahrem konunun açığa çıkmasına sebeb oldu.

Kızım şuanda dört yaşında ve ben nerdeyse bir senedir kızımı göremiyorum, annesinin bu konudaki savunması ise dava sonuçlansın o zaman görürsün !!! Davam temyizde devam ediyor, bu nasıl anneliktir ki, sırf kendi kini için, bir küçük çocuğu babasından, babayıda kızını görmekten mahrum eder !

Sn. Mehmet Bey dediğiniz gibi sabretmeye devam edeceğim, ama sadece kızım için, o bu yaşananların farkında değil ve etkilenmesini istemiyorum. Annesinin ne olursa olsun, hem kızı için hemde kendisi için acil psikolojik tedavi ve terapiye ihtiyacı var.
Belki ondan sonra, herkeze bir yararı olabilir.

Bende bu zaman içinde insani ve hukuki kurallar ışığında hakkımı arayacağım.
İlginize çok teşekkür eder, sağlıklı ve başarılı yarınlar dilerim.

Balcan