Kayısı Pestili

Nerden de geldi bu şimdi aklıma, anneannemin kayısı pestili..Personelimiz nöbete kayısı ve erik getirmiş. Kayısı yerken birden aklıma küçükken yediğimiz kayısı pestilleri ve üzerine yediğimiz sopalar geldi.

Çok kuzenim var. Bir gün anneannemdeydik hepimiz. Sürekli oyun, dilediğimiz kadar özgürdük. Yemek yememiz şartıyla tabi ki. Şartlı özgürlük nasıl oluyorsa?Anneannem bütün gün uğraştı kayısı ve erik pestillerini tepsi tepsi pişirdi, döktü, kuruttu ve serdi..

Akşam güneş batarken, eve girdik ve balkonda iplere yuvarlak yuvarlak serilmiş pestilleri gördük.Pestiller kurutulacak, içine ceviz içi konup sarılarak, rulo şeklinde nişasta ile kaplanıp yenilecekti.Kim bekler ki kışı.Daha 5-6 yaşlarında bir sürü çocuk. Birbirimize yardım ederek aşağıdan hoplamak, sıçramak sureti ile pestilleri ısırıp kopartık ve yedik. Ama bütün diş işlerimiz pestillerin üzerine çıktı.

Kuzenimin biri diğerini kaldırdı ve diş, ağız izlerini kaybetmek için 2 tane kayısı pestilini tamamen yedi.Ben zaten yakalanmamız kaçınılmaz diyerek hepsini yemeyi göze alamadım. Erikler hadi neyse de kayısılar 1 saat içinde ishal vakası olarak yiyenleri ele verdi.

Akşam gelen annemler ve teyzemler boş tepsiler, tarumar olmuş ipler, yarım yamalak pestilleri ve anneanemi elinde oklava, bizi de sedirde susmuş ve sıralanmış olarak gördüğünde bir de kayısı ağacını keselim dediler.

Yediğimiz dayaktan daha çok , kayısı kesilecek diye, ağlamaya başladık. Ama susmuyoruz.Tamam kesmeyeceğiz deselerde dayakta suskunluğumuzu veryansınla kapatmaya çalışıyoruz.

Kayısı halen kesilmedi. Geçenlerde oğlum altında oynadı. Ama ne anneannemden ne de evinden eser kalmadı.

Sabun kokan çamaşırlarını, fesleğen , pestil ve sarmalarındaki kokular halen burnumuzda.

96 yaşında oğlumu da görerek vefat etti anneannem.Özledik.