Alıntı: Doğumum anneme hamallıktı,Yaşamım bana.Ölümüm cenazem de tabutumu taşıyanlara.

Bu çok kötü bir söz: Yaşamda o kadar güzellikler var ki; mesela bugün yağmurun yağışını seyrettim, yağmur yağarken Muse denen rock grubunun o muhteşem parçaları eşliğinde şunu hissettim: yaşamak o kadar güzel bir şey ki...

Dans etmek, resim yapmak, müzik dinlemek, güzel bir film seyretmek.

Sonra kitap okumak;Jack london'un Dostoyevski'nin Balzac'ın romanlarındaki kahramanlarıyla beraber yeniden doğmak ve onları okuyup yaşamak...

Saatlerce arkadaşlarınla hararetli tartışmalar yapmak..

Tarih okumak, Roma'yı, Osmanlıları,Reformu, Rönenansı, insanlığın tarihinde gezinmek...

İnsanlarla konuşmak, dertlere, sorunlara çare bulmaya çalışmak..

Tabi aynı zamanda üzülmek; dünyadaki bu eşitsizliğe,adaletsizliğe, isyan etmek..

Ve tabi ki hoşlanmak,Aşık olmak,beğenmek,beğinilmek..

Ailenle zamanla geçirmek, özlemek, özlem gidermek..

Yanılsamalardan yabancılaşmaktan kurtulup doğayla bir olmak; ormanda dolaşmak, denize dalmak,dağa tırmanmak...

Ve kendin olmak, kendinle olmak,kendinle barışık olmak...