Nisan kızıydım ben,
herc ü merc içinde
dumanlı, aşık, avare...

Bilmem hangi mevsim
önce gözün değdi gözüme
Onca bahar seninle el ele
uzandık uzak denizlere...
Kandım ya maviliğe bir kere,
güya temmuz ateşinde
yanacaktım gönlümce...

Oysa üşüdüm...
Çok düşündüm:
Sen Mart çocuğuymuşsun meğer
Ne kanar, ne yanardım bilseydim eğer...

Şimdi dondu gözlerim,
O sakin baharımı özledim.

Nisan'la Mart'ın öyküsü bu
ZAMANCA BİRBİRİNE EN YAKIN,
İKLİMCE BİR O KADAR UZAK
KORKUYORUM ARTIK, AYAZINI VERME SAKIN
BENDEN UZAK OL, NİSAN'A YAKIN...

GÜLSÜM