Saygı insan olmanın gereği midir?

Toplumsal birliktelikte subjektif bir değerlendirme dışında objektife doğru kaymış bir subjektif duruş mudur?

Özünde insan kendine yapılmasını istemediğini de başkasına yapmaz kuralını gerçek kabul edersek; Saygı göstermeyi tektaraflı olmaktan çıkartıp; karşılıklı ;insanlar arası bir yükümlülük olarak kabul edebiliriz.

İlişkilerin ilerlemesi ve toplumun huzurlu ve rahat olması için insanoğlu saygı kavramını içselleştirerek; yaşamının bir felsefi otokontroli haline getirmelidir.

İnsanları sevmek zorunda değiliz.Ama saygı göstermek zorunda olduğumuzu kabul etmeliyiz.Çünkü toplumsal yaşamda insanoğlu , hemcinsleri olan ,veya olmayan yaratılanlara karşı saygı borcunu , yerine getirmediği sürece;

Kendisi de ,çevresi ile uygun ve nitelikli bağlar kuramayacağından ; kendisinin de duyduğu ;kendisine karşı diğer insanların da saygılı olması nedeniyle ,bu ifadenin veya davranışın kendisine verdiği mutluluk ve kolaylığı da hissettiğinde ;

Aynı şekilde karşılık verme gereğini duyması da ; kendisine yönelik bu alicenaplığın devam etmesini düşüneceğinden; Saygı kavramı duygulardan soyutlanarak ; sevdiğimiz ve sevmediğimiz varlıklara karşı da gösterilebilecektir.

Sonuçta hisseden, saygının hem kendisine ,hemde topluma kattığı değerleri bilen insan ;yani soyuttaki düşünce ve bakış açısının maddede yani davranışta ele ayağa gelmesi ile ; somutlaşması ile hayat kolaylaşacak; insanlar barışın ve kardeşliğin çizdiği yolda ; için de ben olmayan yeni birlikteliklere ve yaşam anlayışına kavuşacaklardır.

Saygı sevginin toprağa düşen tohumudur.Sevgi için ise ..................