Şimdi sözleşme serbesttisi gereği; sözleşmenin tarafları icab ve kabul ile şartlarını birbirlerine sunarlar.İkisinin de iradesi uyuştuğu zaman yürürlük kazanır.

Eğer şartlara uyulmazsa bu durumda sözleşme taraflarından herbiri sözleşmeyi tektaraflı olarak bozabilir.

Kimsenin zorla sözleşmeye bağlı kalması söz konusu olmaz.Bu açıdan baktığımızda yanında avukat çalıştıran ; işveren konumundaki meslektaş; anlaşma şartlarının daha da iyileştirilmesi için zorlanamayacağı gibi; yanında çalışan meslektaşta bu anlaşmayı ilelebet aynı şartlar altında sürdürme zorunda değildir.

Yani herkes kendi yükümlülüklerini yerine getirmek zorundadır.Getirmiyorsa da yollar ayrılır.

Yani tek taraflı olarak , hakkım bu değil daha fazlası demenin yeni bir icab olması ve bunun da karşı tarafça kabul olunmaması durumunda ; kimseye kızmaya ,küsmeye gerek yoktur.

Hakkını almadığına inanan kişi; başka arayışlar içinde olacaktır.

Yine ekonominin genel kuralı olan ; kimsenin yeri doldurulmaz değildir kuralını hatırlamak gerekir.

Bu kural gereğince işveren ; yeni çalışanı aynı şartlar altında bulabilecektir.O nu eleştirmek ;kınamak ekonomi kuralları gereği anlamsız kalır.

Kimse kimseye anlaşma dışında çalıştırmak ;ezmek lüksüne sahip olmadığı gibi sömüremezde; böyle bir durum belirdiğinde yollar ayrılır.

Ekonominin genel kuralları gereği; ayrılan kişi daha iyi şartlarda iş bulabileceği gibi daha kötü şartlar da da bulabilecektir.

Diyorum ya iş te ; ah şu ekonominin kuramları; olsada olmuyor ;olmasa da;

Konu biraz dağıldı ama , neyse