Sıcak bir bahar günüdür.Edirnekapı'dan Kadıköy otobüsüne binilir.Cam
kenarına oturulur.Üstteki bütün ufak camlar açıktır.Kulakta kulaklık,radyoda en
sevilen sarkıyı bulmak için bütün kanallar sırayla geçilir..Tam o sırada bulursun
aradığın şarkıyı.Bir bakarsın ki Boğaziçi köprüsünden geçiyorsun.İşte tam o
anda gözlerini kapatırsın ve ılık rüzgar yüzüne yüzüne vurmaya
başlar,üşümezsin çünkü güneş ısıtır, içini sıcacık yapar..Arada gözlerini açarsın
ve İstanbul'un eşsiz manzarasında uçtuğunu hissedersin..Sanki gökyüzünde bir
köprü var ve ordan geçiyorsun..
Hayat; rüzgarın yüzünü okşamasını,bazen saçlarını uçuşturmasını hissetmek ve
yüzünü yukarı kaldırıp içinden şükretmektir, tam üşümeye başlayacağın anda
güneşin sıcaklığında ısınmaktır..
Yaşadığın her anın tadını çıkarabilmektir
hayat..