Sıcak bir bahar günüdür.Edirnekapı'dan Kadıköy otobüsüne binilir.Cam

kenarına oturulur.Üstteki bütün ufak camlar açıktır.Kulakta kulaklık,radyoda en

sevilen sarkıyı bulmak için bütün kanallar sırayla geçilir..Tam o sırada bulursun

aradığın şarkıyı.Bir bakarsın ki Boğaziçi köprüsünden geçiyorsun.İşte tam o

anda gözlerini kapatırsın ve ılık rüzgar yüzüne yüzüne vurmaya

başlar,üşümezsin çünkü güneş ısıtır, içini sıcacık yapar..Arada gözlerini açarsın

ve İstanbul'un eşsiz manzarasında uçtuğunu hissedersin..Sanki gökyüzünde bir

köprü var ve ordan geçiyorsun..


Hayat; rüzgarın yüzünü okşamasını,bazen saçlarını uçuşturmasını hissetmek ve

yüzünü yukarı kaldırıp içinden şükretmektir, tam üşümeye başlayacağın anda

güneşin sıcaklığında ısınmaktır.. Yaşadığın her anın tadını çıkarabilmektir

hayat..