ne çoraplar örülmüş,
ne defterler dürülmüş,
yerinden yurtlarından,
ne insanlar sürülmüş...

zamanın aynasında,
her kaynayan tasında,
görsel- yazın basında,
ben kendimi aradım,

olmayan saçlarımı,
özen verdim taradım.
sordum kendi kendime
ağladım mı güldüm mü?
yaşadım mı öldüm mü?

ayağımın altında,
zaman zemin kayıyor,
bir muhasebeci var,
günlerimi sayıyor.
ölüme yaklaşırım,
önceden gidenlere,
ne mesajı taşırım...

etik dur etik yaşa,
ayakların kanlansa,
başın vursada taşa...
hesabını sorarlar,
gökte uçan her kuşa,
bir dirhemi ararlar...

ey ilahi adalet,
yer yüzünü gel yönet.

kulağını koy yere,
tank,top,kurşun sesleri,
kesiyor nefesleri.
güçlü güçsüzü ezer,
ardından destan düzer.
hainin eline bak,
gazzenin haline bak,
kalemim utanıyor,
yaşamadım sanıyor...


Hasan Alp Erdogan.10.Aralık.2025.Zeytinburnu İstanbul.