yazılmayanı yazmak,
gerekirse günlerce,
iğneyle kuyu kazmak,
ağlarken küçük serce,

yerinde sayar gibi,
gülerken ağlayanın,
sesini duyar gibi,
kendine ayar gibi,
sanki hayallerini ,
rüyada boyar gibi,
aldığı her komuda,
sorgusuz uyar gibi...
kimseye yaranmadım,
hiç kimse tarafından
düşünde aranmadım,
elleri arasında,
başımı taşıyorum...
ve öyle yaşıyorum...
kuşlar gibi kanatlı,
insanlar görüyorum.
dikenli taşlı yollar,
ben hala yürüyorum.
gök yüzünde ucanlar,
yer yüzünde her dönen,
fırıldakları anlar.

hala kendi kendini,
sorgulayan Akdevrim,
kendini sanık gibi,
yargılayan Akdevrim..
kanat takıp ucasım,
geliyor kuşlar gibi...
kundağıma girdiğim,
bir güne başlar gibi...


Hasan Alp Erdogan.10. Aralık.2025. Zeytinburnu.İstanbul.