1.Davanın ticari dava sayılabilmesi için, tarafların tacir olması şartının yanısıra borcun "ticari işletme ile ilgili olması" şartı da aranır.

Bir tacirin borçlarının ticari olması kuraldır. Dolayısıyla, tacirlerin yaptıkları işlerin, ticari işletmeleri ile ilgili olduğu var sayılır.İstisna olarak da ; gerçek kişi tacir, işlemi yaptığı zamanda bunun ticari işletmesi ile ilgili olmadığını karşı tarafa açıkça bildirirse veya işin ticari sayılmasına halin icabı (özellikleri) müsait değilse borç adi sayılır.Tüketici işlemlerinde ise Tüketici Mahkemesi görevli olur.

Yargıtay (HGK. T. 19. 3. 2003, E. 11-117, K. 169 sayılı kararında) tacir olsa dahi, bir gerçek kişinin, kendi özel kullanımı için araba satın alması durumunda tüketici sıfatı taşıyacağına karar vermiştir.Dolayısı ile sorulan olayda ,hizmetin kullanım amacının “bireysel” ve “mesken” için olduğunun sözleşmede belirtildiği , ayrıca kira sözleşmesinde de taşınmazın “konut” olarak kullanılacağının ifade edidiği cihetiyle abonelik sözleşmesinden kaynaklanan dava Tüketici Mahkemesininin görev alabına girer.

2. Arabuluculuğun öncelikli amacı, bir uyuşmazlığın en az masrafla en kısa sürede tamamlanmasını sağlamaktır. “Bir uyuşmazlıkla ilgili yapılan arabuluculuk başvurusunun gerek ticari, gerek iş ve gerekse tüketici uyuşmazlığı adı altında yürütülüp, görüşme sonunda anlaşmama olarak sonlandırılmasının ardından, o uyuşmazlıkla ilgili, arabuluculuk süreci tamamlanmış olacağından, açılacak olan dava, hangi görevli mahkemede açılırsa açılsın, söz konusu uyuşmazlıkla ilgili dava şartının yerine getirilmiş olacağı, bu şekilde yapılacak değerlendirmenin usul ekonomisi de uygun olacağı düşünülmektedir.” ( Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğü Arabuluculuk Daire Başkanlığı’nın görüşü)

Bu bilgller kapsamında, hem tüketici hem ticari uyuşmazlık bakımından ayrı ayrı arabuluculuk başvurusu yapılmasına gerek yoktur. Aynı uyuşmazlık için tek başvuru ve arabuluculuk tutanağın yeterli olacaktır.Diye düşünüyorum.