sustuğun yalnızlığın mıdır
ey benim doğudan esen rüzgarım
tüm yanlış secdelerden doğrult beni!
beni bakir toprağıma sabit kıl
sana bakmak yangınlar çoğaltıyor
gözlerimdeşiir gibi asi gözlerine yaslanıyorum
azıksız tenimi soğuk terler basıyor
saçlarıma değin ıslanıyorum
Kürdi türküler kadar çıplak yüreğimden
sana şiirler soğuruyorum
sustuğun yalnızlığın mıdır
ağlarsın ahvalimi anlatsam!
ey hüzünler dağarcığı
bu yabanıl kentlere can veren soluk
kadınım, karanlık yanım
resmini gözlerimde saklıyorum
o esmer harfleri yüreğimde sayıklıyorum
sustuğun anlayışın mıdır
ağlarsın ahvalimi anlatsam!
Sustuğun aldanmışlığın mıdır
zindansı hafakanlar bırakmaz peşimi
kararır en deli çağında ömrüm
sustuğun aldanmışlığım mıdır
ey benim bereketli rüzgarım
gün gelir, bu şehir de bize yabancı olur
konuştuğun çiçek susar
şiirin yazarını bilmem ama
şiir beni anlatır.
garibim ben zavallı
bir kadın kendi bedeniyle bana zarar verebiliyor.
Ben böyle bir cezayı ne zaman hak ettim.
Sustuğum, ahmaklığımıdır…