çıplak tenime vuran,
bir kırbacın sesinden,
yazacağım mektubu,
sana gönderiyorum...
kapkaranlık dehlizde,
ansızın eriyorum...

duyacak mısın beni,
ıssız dağın başına,
koyacak mısın beni...
yediğim her kırbacın,
izlerini taşırım,
gözünün bebeğini,
her bakışta kaşırım...

dedim kendi kendime,
işte sevdiğim kadın,
sevgisinin güçünden,
boyun eğdiğim kadın...
harfleri sözçükleri,
çocuk gibi süsledim...
senin için kalbimde,
ne duygular besledim!..

bir köşenin başında,
kaldım kendi kendime,
her aynaya bakışta,
daldım kendi kendime...
kilitli sandık gibi,
cehennem ateşinde,
ansızın yandık gibi...

ne anlayan ne duyan,
hala diyorlar dayan...

Hasan Alp Erdogan.03.Aralık.2024.İstanbul.