Günaydın Sevgili Ege,
Çay konusundaki zamanlamamız muhteşem.. Ben de çayımın son yudumunu keyifle yudumlamaktayım... Bir keyif yazısı da benden sizlere olsun !
Saygılarımla....
YAŞLI KIZILDERİLİ REİSİ kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az

>>ötede

>>birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı. Köpeklerden biri

>>beyaz,

>>biri siyahtı ve oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o

>>köpekler

>>dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.

>>Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri

>>köpekti

>>bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli gözükürken niye

>>ötekinin

>>de olduğunu, hem niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu

>>anlamak

>>istiyordu artık. O merakla sordu dedesine.

>>Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.

>>"Onlar"

>>dedi, "benim için iki simgedir evlat."

>>"Neyin simgesi" diye sordu çocuk.

>>"İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi,

>>iyilik ve

>>kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe

>>ben hep

>>bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları."

>>Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, kazananı da olmalı diye

>>düşündü ve

>>her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:

>>"Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?"

>>Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:

>>"Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem!"