Saatlerce *** böceklerini izlerdim çocukluğumda,yüzüstü yatıp..Ön ayaklarıyla at ya da inek pisliklerinden neredeyse kendi boyutlarında bir parçayı koparıp,dakikalarca uğraştıktan sonra boktan bir küre haline getirirlerdi..Asıl ilgimi çeken,korkunç inatları ve dirençleriydi.Kendi boyutlarındaki bokla uğraşmak yorucu bir uğraştı kuşkusuz..O nedenle sık sık uğraşlarına ARA VERİR dinlenir sonra yeniden boku ŞEKİLLENDİRMEYE çalışırlardı..Bazen boktan EPEYİ UZAKLAŞIR bazen etrafında DAİRELER ÇİZERLERDİ..PES ettiklerini sanırdım.Ama onlar soluklanır.yeniden başlarlardı.YENİDEN! İşin asıl zor tarafı daha sonra başlardı.Küre haline getirilen boku yuvaya taşımak Arka ayaklarını küreye dayar ve başlarlardı itmeye..DÜZ ZEMİNLERDE nispeten kolaydı işleri.Ama çoğunlukla yuvaya giden yol otlarla,küçük çalılıklarla,taşlarla ve de asıl önemlisi,YOKUŞLARLA dolu olurdu.Ve o yokuşlarda tanık olurdum asıl *** böceklerinin o korkunç dirençlerine.Yokuşun daha başında,yarısında,sonunda ya da en olmadık yerinde artık güçleri tükenir...*** küresiyle birlikte yuvarlanırlardı ilk başladıkları yere!'Tamam'derdim..'artık güçleri tükendi'Ama onlar bıkmazlardı,tükenmezlerdi,teslim olmazlardı asla...BİR DAHA BİR DAHA BİR DAHA...Taa ki yuvaya ulaşıncaya dek.BEN TESLİM OLAN BİR *** BÖCEĞİ GÖRMEDİM DAHA... NOT:KHEPRİ(keper)Bildiğimiz *** böceği.Eski Mısır inanışında güneş tanrısı sembolü.Yumurtalarını dışkısının çevresine bırakırdı..*** böceği güneşi gökyüzüne doğru iterdi... 'İZM' BU KEZ 'İST'E KARŞI!