İŞTE BU SON KEZ YANIŞIM VE YANILIŞIM

VE BU KAYBEDİŞLER İÇİN SON AĞIDIM

YALANCISIN...YALANSIN...ALDATMA ALDANIRSIN..

insanların maskelerini düşerken gördüm
sahnede kanlı ayak izleri..
oysa ben onlar için ölürdüm
kendi elleriyle söndürdüler kandilleri
perdenin ardındaki bakışları göremiyordum
bildiğim tek bir şey vardı
yaslanabilirdim sarılabilirdim sıcacıktı
gittim.. sarıldım ..çok üşüdüm
yalnız başıma kaldım caddelerde
soluksuz yürüdüm...
iğrenç bakışlar düştü omzumdan ayak ucuma
yabancılar can oldu
canım kadar sevdiklerim yaban oldu
oysa kurşun kokan eller değmemeliydi avcuma
sokak lambalarıyla koştum oradan oraya
kayboldum yalnızlığın zavallılığın ortasında
ne kadere lanet ettim ne de nefret ettim
sadece adınız olmayacak sayfalarda
ve bir daha dönüşü olmayacak bilirim
tuz basılmaz ki kanayan yaraya....