1- TCK m. 25 uyarınca meşru savunma bir hukuka uygunluk nedeni olduğundan CMK m. 223/2-d gereği beraat kararı verilmelidir. Ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karar ise CMK m. 223/3-c gereği meşru savunmada sınırın mücbir sebeple aşılması hallerinde verilmektedir.
Somut olayda, ilk derece mahkemesinin yapmış olduğu hatanın Yargıtay tarafından temyize ilişkin hükümleri uygulanan CMUK m. 322 uyarınca düzelterek onanacağı kanaatindeyim. Elbette Yargıtay esasa veya usule ilişkin başka bir bozma sebebi bulmazsa
2- Kişi hakkında ister beraat, isterse ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilsin; kişinin kesinleşen bir mahkumiyet hükmü olmadığı takdirde adli sicil kaydına işlenmesini gerektirir herhangi bir durumun gerçekleşmediğini düşünüyorum.

Umarım yardımcı olabilmişimdir